به گزارش ایسنا، ویتاس سان‌اسپیرال و آدریان آگوگینو از مرکز پژوهش ایمز ناسا در حال طراحی یک اسکلت خارجی رباتیک موسوم به "ابر ربات توپی" (Super Ball Bot) هستند که ساختار کروی آن می‌تواند بدون کمک در سطح سیاره فرود آمده، شوک ناشی از ضربه را جذب کرده و وزنی را که در غیر این صورت تحت تاثیر چترنجات و بالن ها قرار می‌گرفت، ذخیره می‌کند.
این ربات همچنین می‌تواند از ساختار توپی شکل خود برای حرکت روی سطح بدون نیاز به چرخ استفاده کرده و خود را با کوتاه و بلند کردن کابل های متصل کننده اجزای سخت آن، به جلو براند.
همچنین از این کابل ها می‌توان برای عقب کشیدن بخش های ربات و در معرض کاربری قرار دادن ابزارهای علمی حاضر در مرکز آن استفاده کرد.
این طراحی یک تغییر شکل چشمگیر، نسبت به کاوشگرهای کنونی مانند مریخ نورد کنجکاوی دارد و آن این که از ربات های محکم سنتی استفاده می‌کند.
اگرچه ابر ربات توپی بر چیزی موسوم به "یکپارچگی کششی" تکیه دارد، بدین معنی که به طور کلی از میله‌ها و کابل های به هم پیوسته تشکیل شده است.
ناسا، ربات های دارای این ویژگی را به عنوان ساختارهای کششی متضاد فاقد اتصالات محکم خوانده که در عوض به طور منحصر به فردی قوی، سبک و قابل گسترش هستند.
هیچ نوع گسیختگی در یک ربات دارای یکپارچگی کششی وجود نداشته و هیچ محور یا لولایی نیاز به تقویت ندارد؛ در عوض، نیروی یک ضربه در مناطق متعدد ربات پخش می‌شود.
کنترل این ساختارهای غیرعادی به طور سنتی بسیار مشکل است از این رو محققان در حال انجام آزمایشاتی برای کنترل آنها با استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین و کنترل های الهام‌گرفته از علوم اعصاب موسوم به "ژنراتورهای الکوی مرکزی" هستند.
از این طراحی می‌توان برای ماموریتی احتمالی بر روی تیتان، قمر زحل استفاده کرد. از آنجایی که ربات به شکل های کوچکتر تقسیم می‌شود، دانشمندان می‌توانند چند واحد را در یک فضاپیما قرار داده و سطح این قمر را بیشتر مورد بررسی قرار دهند.
ناسا بر این باور است که می‌توان این ابر ربات توپی را از ارتفاع بیش از 100 کیلومتری روی قمر تیتان رها کرده و مطمئن بود که هیچ آسیبی به آن وارد نخواهد شد.
اگرچه این مفهوم تا آغاز یک سفر میان‌سیاره‌ای راه زیادی در پیش دارد، اما ناسا بودجه‌ای را برای ادامه کار به این محققان اختصاص داده است.
